Japan and I: The Chronicles

Voor de nog resterende maanden van mijn verblijf in Japan zal ik in deze blog mijn hart zonder schroom uitstorten over de geneugten, irritaties, feestjes, misverstanden, voedsel en al wat nog niet meer wat het japanse volk met mij wil delen.

donderdag, maart 16, 2006

“We welcome Mr. Tom Engbersen from Holland.”

Vandaag ben ik naar het Toshiba science museum geweest. Ik zou een persoonlijke rondleiding krijgen in alles wat Toshiba tot op de dag van vandaag Toshiba maakt. Bij binnenkomst word ik opgewacht door een viertal mensen: de directeur van het museum, een mevrouw bij de balie, een mevrouw naast de balie die mij rond zal leiden en een mevrouw die de rondleidende mevrouw controleert (of mij, daar ben ik niet achter gekomen). Keurig op de balie staat een Japans vlaggetje met daarnaast keurig een Nederlands vlaggetje en iedereen weet mij een aangename Colgate smile te presenteren. Verder wordt achter hen de zin “We welcome Mr. Tom Engbersen from Holland.” op een aanzienlijk scherm geprojecteerd. Nadat de directeur klaar is met zijn speech over de historie van het museum alsof het hier gaat om de Japanse versie van het Rijksmuseum, word ik door de ene vrouw (ik gok zelfde leeftijd als ik) meegenomen naar het begin van expositie, gevolgd door de iets oudere andere mevrouw op een meter of tien afstand. Waar deze laatste mevrouw gewoon netjes in pak is, loopt mijn leeftijdsgenootje met een donkerblauw mantelpakje in geheel voorzien van roze randjes. Bovenop haar hoofd heeft ze een klein donkerblauw bolhoedje met een roze randje en vanochtend had ze ook de moeite genomen roze nagellak en roze oogschaduw op te doen. Dit beeld zou perfect afgemaakt worden indien het hier om een petit veertig kilo wegend meisje zou gaan, maar helaas neigde het hier eerder naar de Japanse versie van een voormalig Oost-Duitse kogelstootster (normaal worden voor dit soort baantjes de meest sierlijke vrouwen gebruikt). Maargoed, er is in dit land best veel mogelijk als bejaarde vrouwen hier en masse leren broeken mogen dragen. De rondleiding was op alle fronten beter dan die van Panasonic gedurende de Kansai-trip. Een degelijke hoeveelheid smeuïge propaganda en men laat daadwerkelijk technieken zien die de komende 3 jaar nog niet op de markt zullen zijn. De kleinste harde-schijf ter wereld, de nieuwste beeldschermtechnieken, de (telefoon)accu die binnen een minuut oplaadt (komt binnenkort uit) en de laatste mislukte poging tot 3d-televisie (Philips lukt het ook niet echt). Dit geheel wordt afgesloten met het aangeven hoe milieubewust men wel niet te werk gaat.