Japan and I: The Chronicles

Voor de nog resterende maanden van mijn verblijf in Japan zal ik in deze blog mijn hart zonder schroom uitstorten over de geneugten, irritaties, feestjes, misverstanden, voedsel en al wat nog niet meer wat het japanse volk met mij wil delen.

woensdag, mei 31, 2006

Disney-junkies

Nadat mijn familie meer dan vijf dagen cultureel erfgoed heeft moeten aanschouwen is het ook niet meer dan logisch dat dit een keer je neusgaten uitkomt. Daarom werd besloten om iets anders typisch Japans te doen. Disney Land Tokyo! In dit blije dorp gevuld met blije Japanners die hun favoriete hobby mogen uitoefenen, namelijk het uren in de rij staan, konden wij onder het genot van een stralende zon toekijken hoe hysterische Japanners de ene na de andere Donald Duck aanranden. Niks blijft natuurlijk ongefotografeerd, als je verveelt trek je je Game Boy of ga je sms’en en ruim een uur voordat de volgende straat-parade zal worden vertoond zorg je dat jij één van de meest begeerde plekken langs de weg hebt waar later de overdaad aan praalwagens langskomt wat niet anders kan zijn dan het summum van prachtige kitsch. Maar niets van dit staat in vergelijking tot de schandalige taferelen die aan het einde van de avond, zo vlak voor de lichtshow, plaatsvinden. Dit is het moment waarop Japanners het een geschikt moment achten om honderden euro’s aan Disney-koekentrommels, Donald-knuffels of....nee, wacht....de rest is nagenoeg uitverkocht. Als heroïnejunkies die vrij spel hebben in een Methadon-bus worden schappen leeggetrokken door duizenden Japanners, knuffels vertrapt, huilende kinderen en elke vorm van rij voor de kassa wordt door iedereen genegeerd. De Japanner gaat zichzelf te buiten en complete anarchisme is het resultaat.