Zwoel en sencureel

De laatste tijd is het dusdanig vochtig en heet dat ik bij aankomst op kantoor over mijn eigen zweet dreig uit te glijden. Eenmaal aan het werk wordt het alleen maar erger aangezien de airco niet lager dan 28 graden gaat. Dit om energie te besparen, aangemoedigd door de overheid onder de campagne "Cool-biz".

In verder nieuws:
De baas van mijn baas vraagt of ik in mijn rapport ook mijn mening over de stage kan geven. Zo gezegd, zo gedaan. In het kort was mijn eerste gedeelte van mijn stage erg interessant en van potentiel hoog niveau, ware het niet dat het geheel al vrij snel gecanceled werd　door de verhuizing van mijn toenmalige baas. In de tweede helft heb ik een belangrijke nieuwe programmeertaal geleerd (altijd nuttig), maar dit gedeelte draagt de naam training en weet dit ook waar te maken. Nieuwe inzichten verwerf je niet, diepgang bevat het nauwelijks (een programmeertaal, hoe nuttig ook, kun je ook thuis vanuit een boek leren) en dus weet dit gedeelte het niveau van een Teleac-cursus als “Punninken in het Hebreeuws” nauwelijks te ontstijgen. Ofwel, je krijgt een opdrachtje, voor aanvang reeds rijp voor de prullenbak, je knoeit wat met de details en alles wat er om je heen gebeurt blijft een mysterie. Gedeeltelijk omdat mijn Japans natuurlijk ondermaats is en gedeeltelijk omdat je gewoon geen deel uitmaakt van de bedrijfsprocessen of projectprocessen (dat laatste is er in mijn geval simpelweg niet). En dat is juist hetgene wat boeiend is in Japan. Dagelijkse gesprekken in het Japans zijn goed te doen, zeker met een biertje en de gebruikelijke frankfurter wurst (je verwacht het niet, maar erg populair hier) en dan gespreksonderwerpen als vrouwen, voetbal of een andere sport, het weer, eten of andere culturele aspecten. Politiek etc. wordt weinig tot niet besproken. Zodra je op de werkvloer staat, naar een presentatie luistert van een ander of naar jezelf luistert tijdens je eigen presentatie wordt het allemaal wat moeilijker te volgen. In dat geval weet je dat het eventueel over een witte raaf gaat, maar je hebt dan geen flauw idee of deze nu wel of niet bestaat. Anyway, het in zijn geheel ontbreken van deelname aan een process binnen het bedrijf had ik als opmerking in het rapport geplaatst gericht op degene die zich daar verantwoordelijk voor zouden moeten voelen. De baas van mijn baas komt na het lezen van mijn rapport naar mij toe en vraagt of hij de het alineaatje goed begrepen heeft of in zijn woorden “betekenis is slecht?!” Dit beaam ik met enige nuancering door te zeggen dat er ruimte is voor verbeterpunten (ik las ergens in de krant dat je tegenwoordig zo “gebreken” noemt). Hij vraagt mij op indirect wijze of ik de passage kan verwijderen. Zoniet, dan lijkt het hem beter om er veel meer positieve punten omheen te zetten. Ik heb er nog een extra positief puntje ingezet aangezien over het geheel ik best wel tevreden ben over de stage (dus niet vanuit wetenschappelijk oogpunt). Misschien dat er nu mensen denken “Die jongen gaat op kosten van de staat, mijn belastingcenten, een dik half jaar in Japan zitten en hij is “wel tevreden”, ik lynch hem als ie terugkomt, verwaande nep-spleetoog!” en gelijk heeft u, ware het niet dat de gehele Japan-ervaring overweldigend, meer dan fantastisch was. Maar daar zal ik in mijn epiloog enkele lofzangen over neerkalken.