Waarom een eigen mening als ik de jouwe kan hebben?

Drie maanden nadat ik voet op het beloofde land heb gezet heb ik mijn eerste officiële date met een Japanse schone. Omdat ik u dit niet in zijn geheel wil onthouden zal ik u een zwaar gechargeerde versie van de werkelijkheid voordragen om zo de betrokken personen vrij te waren tegen mogelijke op waarheid berustende oordelen. Dus…Ayaka, laten wij deze 1m55 portable versie van de Japanse Heidi Klum zo noemen (korreltje zout…of niet…), ben ik enkele weken daarvoor omvergelopen in een disco terwijl ik mijn weg baande door hordes Japanners die waarschijnlijk ergens voor in de rij stonden. Intermezzo: Jappanners staan altijd ergens voor in de rij, en als ze nergens voor in de rij staan dan maken ze er wel één. Als een Japanner kan kiezen tussen nabijgelegen restaurant A, waarvan hij weet dat ie goed is, of nabijgelegen restaurant B, waar hij vorige week gegeten heeft en het als matig ondervond, maar waar nu een rij à één uur voor staat, dan zal de Japanner voor restaurant B kiezen. Er staat nu eenmaal een rij. Einde intermezzo. Japans praten met Ayaka gaat prima, omdat we over koetjes en kalfjes praten en ik “redelijk” beschik over het Japanse koetjes-en-kalfjes-vocabulair. Door een meertal Nederlanders met Japanse date-ervaring was ik gewaarschuwd voor het daten met een Japanse vrouw. Desalniettemin vind ik dat je je kansen moet grijpen als ze voor je neus liggen en dat doe ik dus ook.
Op zoek naar een restaurant om wat te eten:
Ik: “Wat is je favoriete eten?”
Zij: ”Wat jij wil?”
Ik: “Nee, dat vroeg ik niet. Wat is je favoriete eten?”
Zij: “Ik vind alles goed”
Ik: “Dat is heel mooi, maar wat is het?”
Zij: “Wat is die van jou?”
Ik: “Uhmmm….ramen…nee,wacht…jij eerst”
Zij: “Dat van mij is ramen.”
Je wordt naar de mond gepraat en dit is niet iets wat toevallig Ayaka alleen beheerst, gezien het feit dat de stereotype Japanse vrouw zo wordt afgeschilderd.